Συνδικάτο Εργαζομένων Εταιρειών Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

                                                          Των Χ.Π.  Ν.Γ

Τεράστιες διαστάσεις παίρνουν οι επιπτώσεις της κρίσης στο χώρο μας. Ακόμα και αυτοί που είχαν κάποιες κρυφές ελπίδες ότι μπορεί η προσφυγή μας στην τρόικα να έχει αποτελέσματα έστω και μακροπρόθεσμα, τώρα βλέπουν ότι η πορεία της χώρας είναι μη αναστρέψιμη, όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική και βαθαίνει η ύφεση. Είναι πλέον γενικά αποδεκτό ότι οι εργαζόμενοι είναι τα πρώτα θύματα μιας καπιταλιστικής κρίσης και αυτοί που καλούνται να σηκώσουν το βάρος της. Είναι επίσης αποδεκτό ότι το σύστημα που ζούμε, το καπιταλιστικό, τρέφεται από τις κρίσεις και η συνέχισή του βασίζεται στην θυσία των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας για να συγκεντρωθεί η οικονομική εξουσία σε λίγα χέρια μέχρι την επόμενη κρίση.

Οι εργαζόμενοι, νιώθουν έντονα αυτές τις επιπτώσεις, αφού το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί καταργεί κάθε προστασία που τους προσέφερε η υπάρχουσα μέχρι πρότινος εργατική νομοθεσία. Όμως και αυτές ακόμα οι ελάχιστες εναπομείνασες ρυθμίσεις προστασίας τους, ακυρώνονται από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στην λεγόμενη αγορά εργασίας, όπου η ανασφάλεια, η ανέχεια, η τρομοκρατία οδηγούν τους εργαζόμενους να αναζητούν το ελάχιστο όριο διαβίωσης με πολύ μεγάλη δυσκολία. Και όσο υποκύπτουν στις πιέσεις τόσο περισσότερο αυξάνουν την αυθαιρεσία των εργοδοτών.

Ο χώρος μας δεν βρίσκεται έξω από αυτό το πλαίσιο. Εκτός από τις συνηθισμένες πλέον απολύσεις, παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, την απλήρωτη η μαύρη εργασία, εμφανίζονται και πρωτοφανής επινοήσεις εργοδοτών. Εταιρεία χρησιμοποιεί εργαζόμενους για δοκιμαστική περίοδο χωρίς αμοιβή, εργαζόμενοι παρέχουν εργασία σε εργολάβο χωρίς να γνωρίζουν τον εργοδότη τους και αμείβονται με καταβολή των όποιων αποδοχών από ένα άγνωστο λογαριασμό, εργαζόμενοι καλούνται να υπογράψουν ότι τους κατεβλήθησαν οι αποδοχές και τα δώρα χωρίς να τα εισπράξουν πραγματικά. Και φυσικά οι "σοβαροί" εργοδότες που τιμωρούν όσους τολμούν να ζητήσουν τα δικαιώματα τους ή να συνδικαλιστούν.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΘΥΜΑΤΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΧΟΧΤΙΦ

Ο οδοστρωτήρας της καπιταλιστικής κρίσης δεν συνθλίβει μόνο εργαζόμενους, εισοδήματα, εργασιακές σχέσεις, δικαιώματα, άλλα μειώνοντας το εισόδημα των εργαζομένων βαθαίνει την ύφεση με αποτέλεσμα τα χιλιάδες λουκέτα σε εταιρίες και επιχειρήσεις που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.  Υπάρχουν βέβαια και επιχειρήσεις που βρήκαν την χρυσή ευκαιρία για να επιβάλλουν τις χρόνιες αντεργατικές τους επιδιώξεις. Και στις δυό περιπτώσεις η κρίση καταλήγει στον τελευταίο αποδέκτη που είναι ο εργαζόμενος. Όμως η πραγματικότητα μας αναγκάζει να προσεγγίσουμε και κάποιες άλλες πλευρές του προβλήματος. Ποια όμως είναι η πολιτική  που εφαρμόζεται από τον ΔΑΑ σε συνθήκες ύφεσης και μείωσης της επιβατικής κίνησης; Έχουν παρθεί υπόψη οι επιπρόσθετες δυσκολίες που δημιουργούνται από το υπέρογκο κόστος διατήρησης των χώρων του αεροδρομίου από τις εμπορικές επιχειρήσεις, η  το ύψος των τελών χρήσης  του αεροδρομίου από τις αεροπορικές εταιρείες, που κάνει το Ελ Βενιζέλος ένα από τα ακριβότερα αεροδρόμια της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η απάντηση είναι όχι. Σε ένα χώρο όπου η δραστηριότητα των επιχειρήσεων εξαρτάται από τον αριθμό των διακινούμενων επιβατών δεν μπορεί ο ΔΑΑ να σφυρίζει αδιάφορα την στιγμή που η μείωση της επιβατικής κίνησης από την μια έχει ξεπεράσει το 20% και από την άλλη η αύξηση της κερδοφορίας του ΔΑΑ να παραμένει αδιατάρακτη. (Από τα 96.550.006 σε 103.981.486 τα καθαρά κέρδη για την χρήση του 2011, με την μετοχή του να αυξάνεται από τα 2,50 το 2010 στα 3.70 το 2011 αύξηση σε ποσοστό 48 %) Αυτή η πολιτική που βασικό κριτήριο της έχει την αύξηση των κερδών των μετόχων, μακροπρόθεσμα, θα οδηγήσει σε ακόμα περισσότερα λουκέτα και πέταγμα εκατοντάδων, μπορεί και χιλιάδων εργαζόμενων στο δρόμο. Πόσο αντιφατικό αλλά και ταυτόχρονα ειρωνικό μπορεί να φαντάζει ένα περιβάλλον όπου  στον ίδιο χώρο βρίσκονται οι εργαζόμενοι των 600 Ευρώ να στηρίζουν τους μισθούς  των μεγαλοστελεχών του ΔΑΑ που αγγίζουν τις 600 χιλ.Ευρώ τον χρόνο!!!!

Ο Διεθνής αερολιμένας, σαν κύριος και διαχειριστής του αεροδρομίου, δεν μπορεί να λειτουργεί σαν να μην συμβαίνει τίποτα γύρω του. Δεν μπορεί στο όνομα της συντήρησης η και αύξησης της κερδοφορίας του και των συμφερόντων των μετόχων του, από την μια να αγνοεί βασικές υποχρεώσεις του όσον αφορά την λειτουργία π.χ. των εργολάβων του χώρου, και από την άλλη να δημιουργεί συνθήκες ενός κανιβαλικού  ανταγωνισμού μεταξύ των εταιριών, δίνοντας τους το άλλοθι για την επιβολή  μισθών πείνας, την παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, την εφαρμογή των πιο αποκρουστικών μορφών ελαστικής απασχόλησης, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν στην κυριολεξία για ψίχουλα χωρίς καμιά προστασία από τις αυθαιρεσία του εργοδότη. Δεν μπορεί να αγνοείται το γεγονός ότι το 70% περίπου των εσόδων του προέρχονται από  μη αεροπορικό αντικείμενο και ότι η συνέχιση αυτής της πολιτικής μακροπρόθεσμα, θα δημιουργήσει συνθήκες και προϋποθέσεις μιας ΕΟΖ. (ειδική οικονομική ζώνη) αφού αλλάξει σταδιακά το σημερινό επιχειρησιακό τοπίο, δίνοντας την θέση του  σε άλλες επιχειρήσεις  που θα δίνουν μισθούς Βουλγαρίας, με εργαζόμενους που θα δουλεύουν σε συνθήκες υπερεκμετάλλευσης και που  θα επικρατεί αποκλειστικά  ο νόμος του εργοδότη. Ο ΔΑΑ μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να είναι μια εταιρεία όπου το κράτος θεωρητικά κατέχει την πλειοψηφία του. Πρακτικά όμως την πολιτική του την καθορίζει η γερμανική Χόχτιφ. Είναι γνωστό ότι εταιρίες του είδους αυτού έχουν άμεση σχέση με τους οικονομικούς σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου της Γερμανίας που σαν κυρίαρχη οικονομική δύναμη στην Ε.Ε επιδιώκει να αλώσει τα φιλέτα της ελληνική οικονομίας,  να δημιουργήσει συνθήκες αποικίας όπου οι αυτόχθονες θα πουλάνε την εργατική τους δύναμη για ένα ξεροκόμματο. Ο ΔΑΑ με τις επιλογές που κάνει  μπορεί να δημιουργήσει τους όρους είτε για ανάκαμψη και ανάπτυξη του χώρου είτε για την μετεξέλιξή του σε μια από τις πολλές ΕΟΖ που απεργάζονται τα μεγάλα συμφέροντα για την χώρα μας.

ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΜΑΣ

Το συνδικαλιστικό κίνημα του χώρου, βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις. Άμεσα θα πρέπει να ξεπεράσει την στασιμότητα, την αδράνεια και τις αυταπάτες που το χαρακτηρίζουν μέχρι τα τώρα.  Οι καιροί που η δράση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, ξεκινούσε από την κατάρτιση της συλλογικής σύμβασης και κατέληγε στα γραφεία του ΟΜΕΔ για κάποιες παραπάνω αυξήσεις και θεσμικά αιτήματα πάνω από αυτά της ΕΓΣΣΕ, και στην συνέχεια η μόνη ενασχόληση ήταν τα  προβλήματα που προέκυπταν από την εφαρμογή της, είναι πια παρελθόν. Χωρίς φυσικά να ισχυριζόμαστε ότι δεν πρέπει να επιμένουμε στην υπογραφή συλλογικών συμβάσεων θα πρέπει να κατανοηθεί ότι το μοντέλο της τριμερούς συνεργασίας σε συνθήκες μνημονίου δεν ισχύει πια. Το ξεφτίλισμα της ΓΣΕΕ με τον δήθεν διάλογο των κοινωνικών εταίρων που τα αποτελέσματα και τις αποφάσεις του τις πέταξαν  Τρόικα και Ε.Ε στον κάλαθο των αχρήστων,  είναι χαρακτηριστικό. Είναι άμεσο και επιτακτικό να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους του συνδικαλιστικού κινήματος του χώρου, άλλα και την ίδια την δομή και συγκρότηση του. Θα πρέπει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους μέσα από  μορφές άμεσης δημοκρατίας, όπου δεν υπάρχει σωματείο (πχ επιτροπές αγώνα κλπ). Να απαλλαχτούν από την «σκουριά» του υποταγμένου γραφειοκρατικού συνδικαλισμού του χώρου που αρκείτε να διαπραγματεύεται τους όρους χειροτέρευσης της θέσης μας και να χαράξουν μια νέα νικηφόρα στρατηγική που οι κύριοι άξονες της θα είναι :

1.      Μεγάλη πρωτοβουλία, καμπάνια για την συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων από όλα τα σωματεία του χώρου που παραμένει ιδιαίτερα χαμηλή, με σύνθημα ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.

2.      Αγωνιστικό κέντρο αγώνα από όλα τα σωματεία του χώρου όπου εκεί θα αναφέρονται περιπτώσεις εργοδοτικής αυθαιρεσίας, απολύσεων, παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας κλπ. Θα παρέχεται νομική βοήθεια, αλλά και θα επιχειρείται η άμεση μαζική παρέμβαση καταγγελίας από όλους τους εργαζόμενους του χώρου της εταιρείας που παρανομεί η απολύει αυθαίρετα. 

3.      Συντονισμένες ενέργειες για μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις από όλα τα σωματεία του χώρου με πρώτη μια μεγάλη συγκέντρωση διαδήλωση στον χώρο του αεροδρόμιου, όπου αντικείμενο θα έχει την προστασία των θέσεων εργασίας και του εισοδήματος των εργαζόμενων, αλλά και αποκάλυψη της πρακτικής που ακολουθείται από το σύνολο των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Που θα ζητάει αξιοπρεπείς μισθούς  και συλλογικές συμβάσεις εργασίας για όλους, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και όχι δουλεμπόριο, να σταματήσουν οι απολύσεις, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.

Οι βασικοί άξονες αιτημάτων που θα κινηθεί  η παρέμβαση μας στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης με γνώμονα τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων μπορεί να είναι :

1)       ΟΧΙ στις μειώσεις των μισθών

2)       ΟΧΙ στις απολύσεις

3)       Υπογραφή τώρα συλλογικών συμβάσεων

4)       Αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής του ΔΑΑ

5)       Όχι στις διώξεις και απολύσεις για συνδικαλιστική δράση

6)       ΟΧΙ στη βίαιη φτωχοποίηση των εργαζόμενων.

7)       ΟΧΙ στους απαράδεκτους εκβιασμούς της Τρόικας,

8)       ΟΧΙ στο νέο βάρβαρο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, στην οποία προσχώρησε η δικομματική, πλέον, συγκυβέρνηση

Είμαστε σε μια εποχή όπου αναπόφευκτα το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για να μπορεί να ακουμπά στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα θα πρέπει να παίρνει υπόψη του και την συνολικότερη πολιτική κατάσταση και να διαμορφώνει εκείνο τον πολιτικό λόγο που όχι μόνο θα υπερβαίνει τον συντεχνιασμό των «δικών μας προβλημάτων», την αυταπάτη ότι κάποιοι τελικά θα την γλυτώσουν σκύβοντας ακόμα πιο πολύ το κεφάλι, την καλλιέργεια της ηττοπάθειας και μοιρολατρίας που καλλιεργεί ο κάθε εγκάθετος εργοδοτικός συνδικαλιστής και οι μηχανισμοί τρομοκράτησης της εργοδοσίας, αλλά θα υποδεικνύει τους κύριους  υπευθύνους για την σημερινή μας κατάσταση που δεν είναι άλλοι από την Δικομματική πια συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, την  Ε.Ε και το ΔΝΤ αλλά και όσους στηρίζουν αυτές τις πολιτικές. Αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι των δεινών των εργαζομένων και άμεσα θα πρέπει να ανατραπούν από τους δικούς μας αγώνες. Όσο αυτός ο συρφετός παραμένει στην εξουσία τα δεινά των εργαζομένων θα πολλαπλασιάζονται. Έχουμε την δύναμη να τους στείλουμε στα αζήτητα και να ανοίξουμε το δρόμο για μια άλλη κοινωνία που στο κέντρο της θα είναι οι εργαζόμενοι και οι ανάγκες τους.